وسوسه های یک قلم

شعر و شراره هایی از درون

وسوسه های یک قلم

شعر و شراره هایی از درون

پناه میبرم به آرامشی شگفت ..خاک!


‏Photo: انسان موجودی است که در نهایت شکست ، بازهم تکیه گاهی از جنس خدا دارد

آذین‏





گاهی.. میشوم شبیه روز های قدیم

اعوذو با لله من الشیطان الرجیم..


پناه میبرم به آرامشی شگفت ..خاک!

از اینهمه دروغ به راستی- ضمیر ِپاک


گاهی که میشوم شبیه عشق..آرامش

شبیه ابر...آسمان. ..رهایی و بارش


گاهی که میشوم دوباره یک آغاز

دو بال و آسمان و باز هم پرواز


حس میکنم که رسیده وقت نجات

قد قامت الصلاة  و قد قامت الصلاة

.

.

.

سپهر -91

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد