وسوسه های یک قلم
شعر و شراره هایی از درونوسوسه های یک قلم
شعر و شراره هایی از دروندرباره من
ذهنم آبستن جنین شعریست که نه سقط میشود نه سقط!
ادامه...
روزانهها
همهپیوندها
جدیدترین یادداشتها
همه- من ازین رنج کشیدن به تن خسته ی بوم
- نه که بیش از حد ازین حادثه رنجور شوی
- سرطان است؟!
- من پناه شب و شعرم -تو پناه شررم
- حال و هوای سبز من در تو بهار میشود
- در لابلای فلسفه
- چند سالی میشود از حال خودم بیخبرم
- دچاردرد بوده ام دچار شر مکن مرا
- پناه میبرم به آرامشی شگفت ..خاک!
- کاری کن امسال روز ه بیاید بگیرد مرا
- میفهمدم بیش از خودم وقتی که از خودبیخودم ....
- کودک... آسوده بخواب که ما بیماریم!
- چیز های زیبایی که خودمان خرابشان میکنیم
- و در رود تنهاییه خود روان میشوی
- من چونان ثانیه ام میل به رفتن دارم..
- تو خودت حادثه ای ، بار دگر می آیی .
- حرص وزن و قافیه؟ وسواس صورت؟ پس بیا.....!!
- بزرگترین زنگ دنیا!
- تو مثل این قلم بمن فقط سیاه میدهی...
- (زمان) با ( اسید)!!
نویسندگان
- سپهر فریدی 74
بایگانی
- شهریور 1392 1
- مرداد 1392 1
- تیر 1392 1
- اردیبهشت 1392 1
- اسفند 1391 1
- دی 1391 1
- مرداد 1391 3
- تیر 1391 5
- خرداد 1391 4
- اردیبهشت 1391 9
- فروردین 1391 4
- اسفند 1390 8
- بهمن 1390 9
- دی 1390 21
- آذر 1390 5
آمار : 39865 بازدید
Powered by Blogsky
تشخیص چیزهایی که انسان رو آخرسر به حسرت و آه میرسونه...
زیاد سخت نیست....
تشخیص چیزهایی که انسان رو آخرسر به حسرت و آه میرسونه...
اصلا کلا چیزهایی که ( آخرشون) - (آه) دارن ..آخرشون بالاخره آه میذارن واسه آدم !
مثلا گناه! 
یه رنگی مثل سیاه! 
یه کلمه ای مثل تباه!
برداشتن یا گذاشتن کلاه !
یه راههایی مثل بیراه ! 
انجام کار از روی اکراه ! 
اصولا حب جاه ! 
گوش دادن به حرفای حیوونی مثل روباه ! :)
گاهی وقتها حتی یه نگاه! 
و کلا
کارای اشتباه ! 
سپهر- 91
سپهر فریدی
یکشنبه 27 فروردین‌ماه سال 1391 ساعت 09:21 ب.ظ
بعدشم....کلی توبه و
آه....!
khaste shodam baske delam donbale yek bahane gasht..............
......
daghighan hamintore
دقیقا... :)
اتفاقا گناه آخرش همیشه آه نیست وقتی توبه میکنه لذتش از همه چیز بیشتره احساس میکنی به خدای خودت نزدیکتر شدی احساس سبکی میکنی
سیاه به این قشنگی :
خال مه رویان سیاه ودانه فلفل سیاه هر دو جانسوزند ......[:
تباه :پایان همه چیز تباهیه وانکار ناپذیر
روباه بدبخت مگه چشه اون هم حیوون خداست اتفاقا خوبه آدم گاهی زیرکی روباه رو داشته باشه
اشتباه : آدمی تا اشتباه نکنه که ادم نمیشه درس نمیگیره راه درست رو یاد نمیگیره
اصلا سخت نبود خیلی زحمت کشیبدی عزیزم اینهمه کلمات ناب پیدا کردی .
:)
همه چیز آفریده ی خودشه...
مزاح بود....آخرش هم ( اح ) داره باز! :)
و ممنون از شما تعبیرات قشنگتون